Pa, er klopt iets niet. (1)

Dit land wordt geregeerd door mannetjes en vrouwtjes, die het doen voorkomen alsof zij het beste voorhebben met het volk, wij dus. Griezels zoals Lubbers, Balkenende en Rutte en hun stromannetjes en -vrouwtjes. Toch gaat het al decennia helemaal fout hier, en hier niet alleen. We willen Europees zijn, maar toch ook weer niet. We willen minder uitkeringen verstrekken, maar staan wel toe dat grote en multinationale bedrijven de mensen met duizenden tegelijk op straat zetten. Zelfs bij miljardenwinsten (ING) gaat men gewoon door met “saneren”. De banken, zelfs de beide staatsbanken, laten ons nog steeds veel te hoge hypotheekrente betalen, waardoor de hoge post hypotheekrenteaftrek ook niet afneemt, alleen maar om de bank meer winst te laten maken. Onze politici snijden niet in het ambtenarenkorps, maar staan ondertussen wel toe dat er nog steeds veel werkgelegenheid (naar het buitenland) verdwijnt. Bij ministeries en gemeenten houdt men elkaar bezig met nutteloze onderzoekjes en commissies, natuurlijk met altijd als voorzitter iemand uit het oldboys circuit. Overheid is een fenomeen dat zichzelf in stand houdt. Is dat een perpetuum mobilé? Men bezuinigt zo hier en daar wat op operationele kosten, maar structureel verandert er niets. Men dronk een glas, men deed een plas en alles bleef zoals het was. Straks met een nieuwe koning verandert er nog steeds niets. Met water kun je het ook druk hebben en ik geloof niet dat de kosten van het koningshuis omlaag gaan, integendeel. Is dat verschijnsel wel eens op toegevoegde waarde beoordeeld? Nederland zou zich moeten realiseren, dat er straks niet genoeg werkenden meer zijn om alle potjes te vullen waarvan steeds meer mensen afhankelijk zijn. Dat ouderen niet meer aan het werk komen is nauwelijks verteerbaar, maar dat jongeren werkloos blijven is volkomen onacceptabel. Zij bouwen niets op, geen levenservaring, geen werkervaring, geen pensioen, helemaal niets. Zolang zij een uitkering ontvangen, komt er ook geen bijdrage aan de WW-pot, om maar een voorbeeld te noemen. Langzamerhand begin ik sympathie te krijgen voor Francois Hollande, die er wel alles aan probeert te doen om in Frankrijk werkgelegenheid te behouden en te vergroten, al zijn niet al zijn plannen even succesvol en wordt ook hij alweer met de nek aangekeken. Wat is toch het geheim van de Duitser? Misschien de eiserne Disziplin? Nou ja, als ervaringsdeskundige zou ik het aan mijn vader willen vragen, die immers een jaar als dwangarbeider in Duitsland zat, maar dat gaat helaas niet meer. Wellicht moet ik zijn beide boeken er eens op nalezen om het antwoord te vinden. Dikke pillen die een lange vakantie vereisen, dus nog even geduld. Ik begrijp onderhand wel waarom mijn vader al jaren niet meer ging stemmen. Het maakte hem niet uit of hij door de hond of door de kat gebeten werd, dus liet hij zich verrassen, zelden aangenaam. Misschien is dit wel zoals het deze wereld en dit land moeten vergaan en moeten wij ons er bij neerleggen, maar frustrerend blijft het.