2018 komt eraan …

Volop krapte op de arbeidsmarkt bij een sterk groeiende economie. Wat betekent dit voor Recruitment?

Krantenvol over personeelsgebrek, ondanks het ouderenoverschot (excusez le mot). Maar die ouderen moeten ingeschakeld worden als oppasoma en –opa. Bovendien willen ze ook nog een paar jaar ongestoord van hun vrijheid en hun campertje genieten, zolang hun gezondheid dat toelaat. Met mijn 61 jaar weet ik ongeveer wat dat betekent, ondanks de gestegen levensverwachting.

Nu al lees ik over bedrijven die het werk, de processen en desnoods het wiel opnieuw willen gaan inrichten c.q. uitvinden, alleen maar om geen extra personeel (niet) te kunnen vinden [sic]. Dan gaat dus de economische lente alsnog aan velen voorbij en wordt de kloof tussen werkenden en niet-werkenden nog groter.

Om er een politiek tintje aan te geven, misschien hebben wij vluchtelingen hier in Europa gewoon heel hard nodig: Opleiden, trainen waar nodig en plaatsen, daar waar nu de gaten vallen, zoals bouw, ICT en overige technische beroepen. Leer ze niet alleen Nederlands, maar juist ook Engels en Spaans, dan worden ze over heel de wereld inzetbaar, dus ook bij multinationals. Maar dit terzijde.

Dat je naar je processen kijkt, is op zich gewoon goed, daar moet je als ondernemer altijd mee bezig zijn. Dat je het niet kunnen vinden van nieuw personeel aangrijpt als excuus voor verandering, vind ik een zwaktebod.

Hoezo, geen mensen kunnen vinden? Je hebt een advertentie gezet, veel te lange functiebeschrijving erin en hóp, op een paar vacaturesites gedumpt en dan maar wachten totdat de ideale kandidaat zich aandient? De afdeling Personeelszaken doet recruitment op haar eigen wijze, want “zo doen we het al jaren”. Dan weet ik het resultaat al: diepe teleurstelling zal uw deel zijn. Geen reacties, geen goede kandidaten, voldoet niet aan de eisen, past niet in het team (toch stiekem te oud of een exotische naam?) …. Het aantal bezwaren zal eindeloos zijn, áls er al iemand reageert.

 

Recruitment is een vák!

Ik kan hier rustig een heel menu met tips serveren, maar houd het bij een voorgerecht. In het MKB is het nog steeds geen usance om een interim-recruiter of headhunter in te schakelen. Ja, dat kost geld, maar je werk niet kunnen doen, kost meer. Laat ik volstaan met de uitleg, dat ik in bedrijven zelfs heb moeten beginnen met het maken van zo’n functiebeschrijving, het formuleren van competenties. Of gewoon platweg opschrijven wat er op een dag voor handelingen moeten worden verricht. Zelfs het op mijn initiatief introduceren van een salarisgebouw, alleen maar om willekeur in de beloning te voorkomen, daar waar men niet onder een bestaande CAO valt, of deze volgt, maakte deel uit van een op het oog eenvoudige W&S opdracht.

Dat je eerst bij de directe, aanstaande collega’s moet polsen welk type mens in het team past, is minstens zo belangrijk als de gezochte vaktechnische kennis en ervaring. Dat proces sla ik dus zeker niet over, hoewel dat relatief veel tijd in beslag neemt. Eerst ingraven in de organisatie, als een mol.

Overigens, hebt ú al gekeken of er intern misschien geschikte kandidaten zijn?

En dan, als je alle beschikbare informatie tot je hebt genomen en het ideale kandidaatprofiel beschreven en met de opdrachtgever besproken hebt, kun je je op de vacaturetekst storten. Óók een vak, durf ik te stellen.

Als we het dan ook eens zijn over de vacaturetekst, dan kan het zoeken beginnen. Wie zoekt, zal vinden en dat zoeken is een karwei, dat is bestemd voor specialisten en niet voor iemand van wie verwacht wordt dat hij of zij het “erbij” doet. Ook een zeer goede medewerker op Personeelszaken, is géén recruiter. Zij hebben daar andere dingen aan hun hoofd en doorgaans ook geen kandidaten in portefeuille. Dat laatste vind ik trouwens niet zo erg want ik houd van maatwerk, maar het kan gebeuren dat een eerder afgewezen kandidaat toch geschikt is voor die nieuwe vacature. Een waarschuwing: Hoed u voor de cv-mitrailleurs die op basis van enkele trefwoorden voor iedere vacature wel een trits cv’s van alleskunners in uw richting jagen.

Dit is natuurlijk een pleidooi voor uitbesteding van dit mensenwerk maar – ik denk – op objectieve argumenten en mede ingegeven door het luxeprobleem van ons land de afgelopen jaren. U zoekt geen robots (nog niet), maar mensen. Nú wordt het de kunst om uw bedrijf te “verkopen” zonder te hoeven jongleren met vrijmibo’s, pingpongtafels en (verplichte) groepsuitjes om de moraal op te vijzelen. Allemaal randverschijnselen, zelf geef ik er trouwens ook niets om. Schone schijn, meer is het niet. In de basis moeten werk en mens elkaar gewoon gelukkig maken en de rest is gevonden geld.

Hoe dan ook, wees niet te bescheiden. Wie reikt naar de sterren, blijft nooit met een hand modder zitten, zei mijn vader. Hij heeft – ondermeer – heel veel sollicitanten gezien en geplaatst en dat in een tijd zonder internet. Nou ja, dass war einmal, vandaag de dag doen we niets meer zonder dat. Ik zéker niet.

Ik wens al mijn relaties, familie, vrienden, leveranciers, oud-collega’s en kennissen, al dan niet op LinkedIn, Facebook, WordPress of Twitter, een buitengewoon mooi en gezond 2018 toe

√older Managementondersteuning

Organisatieadvies en Personeel

Ivar Volder

 

Telefoon    06 21 26 01 08

E-mail        ivar@volderenco.nl

Website     http://www.volderenco.nl

 

Advertentie

DENK ?

Alle laaglandse geluiden ten spijt, zou het prima zijn als er een normaalfunctionerende, politieke partij zou zijn, die zich inzet voor Medelanders én Nederlanders met een immigratieachtergrond. Wij moeten immers af van het idee, dat wij hier alleen maar vluchtelingen opvangen en huisvesten. De Italianen en later (nu iets minder) Spanjaarden die hier naartoe trokken, leven en werken hier nu ook mee aan en in de economie. Velen van hen spreken ook nog steeds gebrekkig Nederlands, maar steeds meer en beter Engels. Spaans en Engels zijn natuurlijk ook dé wereldtalen, Nederlands is bijzaak, in de rest van de wereld heb je er niets aan.

Natuurlijk heeft ieder land z’n eigen kenmerken, ik denk allereerst aan Frankrijk, dat is míjn afwijking. Maar dat we uiteindelijk allemaal opgaan in dezelfde europese estouffade (stoofpot) is een proces, dat je misschien wel wilt maar niet kunt tegenhouden. Gelukkig maar.

Het is door de uitslag van de Tweedekamerverkiezingen 2017 eens temeer duidelijk geworden, dat bestaande partijen, sauriërs als VVD, PvdA en CDA het contact met de jongere generaties verloren zijn. Evenzomin hebben zij een aansprekende boodschap voor onze hier gesettelde medemens uit andere landen. Hoeveel nederlandse Spanjaarden hebben er gestemd? En op wie dan? Wie het weet, mag het zeggen.

Neen, de nederlandse politiek en dan met name de hierboven reeds genoemde, met uitsterven bedreigde partijen, hebben het helemaal aan zichzelf te danken. Zieltjes winnen zoals zij dat 50 jaar geleden ook probeerden en een enorme groep potentiële kiezers, u weet wel, dat zijn die mensen die u slechts eens in de vier jaar raadpleegt waarna uw selectieve geheugenverlies weer genadeloos toeslaat onder het mom van ‘compromissen’, compleet negeren, gewoon niets te bieden hebben.

En juist dát hebben GroenLinks en DENK dus wél begrepen. Het maakt niet uit hoe je denkt over hun leiders of over hun ideaalplaatjes, hún aanpak was wel effectief en die van de PvdA was het andere uiterste: broddelwerk. VVD had de mazzel van het Erdogan-incident en piekte vrijwel daags voor de stembusgang. Natuurlijk heeft de heer Kuzu daar ook van geprofiteerd, maar wellicht deels op basis van gebrek aan alternatieven. Een partijprogramma – van wie dan ook – dat iets concreets betekent voor de hier woonachtige, stemgerechtigde medelander, ook al komt die uit Zuid Mongolië, was er niet. Als je een auto gaat kopen en alleen maar kunt kiezen voor een zwarte Ford, waar rijd je dan straks in rond? Driemaal raden!

Laten we in ieder geval de tijd zijn werk laten doen doordat generaties en volkeren zich met elkaar mengen, zoals in de fusion keuken en daarom de schandalige ideeën van Wilders en le Pen zo snel mogelijk vergeten. Zij scheren iedereen over één kam, spelen zelf de vermoorde onschuld, maar hebben of krijgen beiden een strafblad.

DENK is misschien niet de juiste partij en de heer Kuzu misschien niet de juiste man, omdat hij (nog) teveel moslimgericht is en wellicht niet geheel onafhankelijk (wie is dat wel?), maar het idee voor een partij die opkomt voor de belangen van hier gesettelde ‘buitenlanders’ is helemaal niet zo gek. Ideeën, stromingen of zelfs verontwaardiging en/of woedeaanvallen zijn dan beter te kanaliseren en komen naar mijn overtuiging meer gedoseerd en gecensureerd naar buiten. Eerst consensus binnen zo’n partij, dan pas schreeuwen, of niet. Dat dan weer in het belang van het afremmen van onnodig agressieve tegengeluiden of ordinaire matpartijen. De leider zal daarboven moeten staan en waar nodig moeten gaan ‘theedrinken’ met de moeizame elementen. Die laatste zijn er namelijk altijd, ook in autochtone groeperingen.

Nogmaals, de heer Kuzu communiceert in deze fase zelf nog moeizaam, maar als de scherpe randjes er eenmaal vanaf zijn, zal ook dat beter gaan. Hij zal wel moeten, want zodra er een (nieuwe) partij opstaat die zich met een aansprekende boodschap op álle medelanders richt, dan verliest hij meteen een (groot) deel van zijn electoraat, of in ieder geval krijgt hij dan concurrentie in of vanuit eigen huis.

Ik wens u allen een vruchtbare formatieperiode.

Ivar Volder

 

PS1: De termen autochtoon en allochtoon mogen wat mij betreft inderdaad afgeschaft worden; er zijn vast wel alternatieven te bedenken.

PS2: Dit is géén pleidooi voor het beleid van de heer Erdogan.

Column Amsterdam economic Board

Deze column is op 14 februari gepubliceerd https://www.amsterdameconomicboard.com/nieuws/de-regio-in-een-spagaat